TEXT | "Esthetische Theorie"

- Esthetische theorie: versie 1.1 zoals gepubliceerd in 'de Filosoof', juni 2008

Esthetische theorie is een vorm van Kantiaans metafysisch scepticisme, dat in plaats van de negatieve (zoals het logisch 'posititvisme') de werkelijk positieve consequentie benadrukt vanuit het gezichtspunt van de anti-wetenschappelijkheid; waardoor het nonzintuiglijke 'zijn' dat door de taal ontsluierd wordt, niet meer gebonden is aan de beperking en afhankelijkheid van het empirische deel van de realiteit; de esthetische methodiek van de theorie plaatst zich hiermee in een lange traditie van metafilosofie, die sceptisch vraagt naar de voorwaarden en mogelijkheden van de filosofie, zoals dat binnen de filosofie altijd in meer of mindere mate gedaan is. De esthetische methodiek is de mijns inziens de enige consequente en consistente deductie van de moderne filosofische inzichten die niet meer sceptisch is, maar het negatieve scepticisme transformeert tot een positieve en scheppende kracht middels de taal, en zich daarbij baseert op een werking van deze taal die in de buurt komt van de latere Wittgenstein en postmodernisten: taal is bewegelijk, chaotisch (onsystematisch), oneindig gelaagd, heeft oneindige betekenis en draagt een scheppende kracht in zich die een wereld met een God zich niet eens voor kan stellen. Hierin verschilt de filosofie categoriaal van de natuurwetenschappen in zowel methode als onderwerp;