Text | De Autoshow

Het kwaad heeft zich nu voor ons in drie vormen afgedrukt: de auto en het model, beide culminerend in de mannelijke autoverkoper, die hier, hypocriet genoeg, zijn ware gezicht niet laat zien, zoals bijna nooit trouwens: het ware gezicht van de man is een stijve penis, zal de feministe opmerken. Als inkt heeft men dan de verbittering genomen: de mens die dier noch engel is en een frustrerende positie inneemt tussen twee ronde spiegels die elkaars leegte reflecteren 'sub specie aeternitatis' wordt het echte weten onthouden. Het was niet eens nodig er met een zware rolpers over heen te gaan! Zo zeg ik dat ik droomde dat God naar ons roept, het uitschreeuwt, zijn armen hoog in de lucht zwaaiend om onze aandacht te trekken: maar ik zit in de bus en staar naar het grijsbewolkte oncontrastrijke buiten-zijnde, met een ipod op mijn kop, zoals de rest. Als we stil zouden zijn, onze koptelefoon zouden afzetten en onze tv zouden uitzetten, hoorden we een hoop achtergrondgerochel en een zachte schorre fluisterschreeuw: "stop!" Of is deze God een belachelijke schertsvertoning en moeten we hem epicuristisch denken?