two layers of mumbling

the almost unhearable mumbling behind philosophy & the arts...or is the latter rather "mumbling" behind the former?

Foucault was the first 'marxist'...

scan44

varvar_s1

A RIDDLE: What is it?

When it tries to be emotionally effective, it is haunted by pop-music & Hollywood movies
When it tries to be conceptual, it is haunted by discursive disciplines
When it tries to be autonomous, it is haunted by marxism and injustice
When it tries to be ironic, it is haunted by empathy
When it tries to be empathic, it is haunted by irony
When it tries to be political, it is haunted by bourgeois values
When it tries to be formal, it is haunted by kitsch
When it tries to be useful, it is haunted by commercialism
When it tries to be commercial, it is haunted by a lack of demand
When it tries to be communal, it is haunted by irreconcilable individuality
When it tries to be individual, it is haunted by narcissism
When it tries to be everyday & readymade, it is haunted by its own activity
When it tries to be completely subjective, it is haunted by hypocrisy & randomness
When it tries to be objective, it is haunted by 'la differance'
When it tries to be radical, it is haunted by its own repressive tolerance
When it tries to be avant-garde, it is haunted by the principle of avant-gardism itself

february 2009

De Wittgensteins

Sommigen zeggen op een simpele wijze het simpele; sommigen zeggen op een complexe wijze het simpele; slechts enkelen zeggen op een simpele wijze het complexe:

"Wie in zijn droom zegt 'Ik droom', ook al spreekt hij daarbij verstaanbaar, heeft net zomin gelijk als wanneer hij in zijn droom zegt 'Het regent', terwijl het inderdaad regent. Ook wanneer zijn droom werkelijk verband houdt met het geluid van de regen" (Ludwig Wittgenstein, enkele dagen voor zijn sterven)

Wat mooi is aan het boek 'De Wittgensteins' (Alexander Waugh), is dat ze niet de centrale gebeurtenissen en grootste prestaties uit het leven van een enkele man fixeert, maar een horizon van een familie in al haar onzichtbare personen laat zien; lijdend, liefhebbend, ruzieend, verdwijnend in een enkel punt, de historie van een ademhalen.

paradoxes of Comedy

the paradox of comedy within the social-now, is that it opens a path towards criticism (concerned with reaching the object criticized), which is perhaps for the larger public the only path; but at the same time comedy shuts itself off for exactly this 'possibility' of criticism, because it is comedy.

ME | perspection

"(analytic) philosophy": a_metaphor